“The idea for Color Correction came from the fact that my film Spectrum Reverse Spectrum was made by creating a timing tape to produce predetermined colours. When I understood that the timing tape functioned as the original, I realized that any existing timing tape, or set of timing tapes, could be the source of a film. In its simplicity, Color Correction insists that film is a filter. For this reason, it can only be projected as film, never as a digital file. The film is both totally material and totally abstract.” (MH)

De eerste langspeelfilm van kunstenares Margaret Honda is een radicale hommage aan het geprojecteerde licht, de kleur van film en de materiële en industriële processen die dit mogelijk maken. Color Correction werd gemaakt op basis van de timing tapes van een Hollywoodfilm (van welke film precies is niet geweten, maar ook niet relevant). Timing tapes zijn smalle rollen papier met geponste gaatjes die de kleurcorrecties voor elk shot in een film bijhouden. Ze controleren de lichtkleppen op de printer en genereren geen beeld, zoals een negatief.

Color Correction is een conceptuele cameraloze film die een industrieel proces als uitgangspunt neemt en is een subliem voorbeeld van een ready-made. Honda verlaat de positie van de kunstenaar als auteur en laat het werk zichzelf maken. De lengte van de film, het formaat, de kleurveranderingen,…  werden allemaal bepaald door de onbekende Hollywoodfilm. Zoals Honda uitlegt: “Ik had tot op het moment dat ik hem afwerkte geen idee hoe de film er zou uitzien. Ik accepteer hem zoals de tapes hem aanbrachten. Color Correction bevindt zich in een indexicale verhouding tot de anonieme film die de timing tapes genereerde. Het is geen schaduw of spookverschijning van die film, maar eerder een laag die overblijft nadat een andere is verwijderd.”