A Sense of Loss

18 April, 2013 - 22:30
KASKcinema

Verzet: als er één woord het werk van Marcel Ophuls kenmerkt, is dat het wel. Verzet tegen elke vorm van onrechtvaardigheid en banalisering, verzet tegen de heersende dogma’s van documentaire cinema. Het is een attitude die zowel getekend is door een hartsgrondige afkeer (voor onverschilligheid) als door een vurige liefde (voor narratieve film).

A Sense of Loss

Marcel Ophuls
,
UK
,
1972
,
16mm
,
colour
,
134'

Ophuls's reportage over de ‘troubles’ in Noord-Ierland.“De structuur van de film bestond erin het onderzoek te beginnen met de dood in al zijn vormen - de dood door de bom, de dood door de kogel, de bijna toevallige dood - en daarna op zoek te gaan naar wie de individuen waren, wat hun lievelingsplaat of lievelingsfilm was, waar  ze hun vakantie wilden doorbrengen, enz. Dit alles om aan het leven een individuele zin te geven. Het is een individualistische en anti-generaliserende, en in die zin bijna een anti-ideologische film. Het is dus niet enkel de structuur van de afgewerkte film, maar het gaat vooral om een onderzoeksstructuur. Het was inderdaad zo dat in de chronologie van het filmen eerst de ziekenwagens werden gevolgd, een systeem van vastgelegde signalen te hebben met de politie, met de mensen van het I.R.A., met de mensen van het Britse leger om te weten waar een conflict plaats had, waar geweldplegingen plaatsvonden, waar de dood was, en steeds op je hoede te zijn, ook s'nachts in het hotel, om er in vijf minuten te kunnen zijn. Het is enkel daarna dat we getracht hebben om de personen te identificeren, en de historische redenen, de ideologische, sectarische van dit conflict. Het is dus de onderzoeksstructuur die de structuur van de film bepaald heeft." (uit een interview met Lorenzo Codelli, 1973)