05: J. Pinto & N. Leonel
SELECTIE 2015
Een dialoog tussen nieuw audiovisueel werk, oudere of herontdekte films en video’s van kunstenaars en filmmakers die zich bewegen door het uitgestrekte terrein van het bewegend beeld.
Courtisane is een platform voor film en audiovisuele kunsten. In de vorm van een jaarlijks festival, filmvertoningen, gesprekken en publicaties onderzoeken we de relaties tussen beeld en wereld, esthetiek en politiek, experiment en engagement.
Courtisane is a platform for film and audiovisual arts. Through a yearly festival, film screenings, talks and publications, we research the relations between image and world, aesthetics and politics, experiment and engagement.
SELECTIE 2015
Een dialoog tussen nieuw audiovisueel werk, oudere of herontdekte films en video’s van kunstenaars en filmmakers die zich bewegen door het uitgestrekte terrein van het bewegend beeld.
Het dorpje Rabo de Peixe in de Azoren is de thuishaven van het grootste aantal artisanale vissers en visserijbedrijfjes in de hele archipel. Joaquim Pinto en Nuno Leonel kwamen er voor het eerst eind 1998 om er het nieuwe jaar in te zetten. Nadat ze bevriend raakten met Pedro, een jonge visser, besloten ze om het volgende jaar een film over hem te maken. Het werd een televisiedocumentaire die door de omroep drastisch herwerkt werd en slechts één keer werd uitgezonden.
Pinto en Leonel hebben hetzelfde materiaal nu opnieuw gemonteerd en daaruit ontstond een teder essay geworteld in vriendschap en fascinatie. Beiden volgen Pedro wanneer hij makreel of zwaardvis gaat vangen op zee of nemen samen de sfeer van het eiland op: scholen vis, vuurwerk boven de haven, een processie die door smalle, witte straten trekt, lichamen op zwart zand. Discreet verschijnen er enkele thema’s: de deugd van het werken met de handen, industriële beperkingen, het moeilijk te vatten concept van een vrij man.
Tegen het einde is de euro in Portugal op het toneel verschenen, worden er liederen gezongen en wordt er iemand vermist. Een vervlogen tijdperk, dichtbij en toch veraf, beelden van geluk van dingen die er niet meer zijn.