Twee interieurfilms vanuit twee verschillende perspectieven. In El palacio filmt Pereda de alledaagse problemen van 17 vrouwen die om financiële of emotionele redenen hetzelfde huis delen. De filmmaker toont de interacties tussen deze vrouwen, hun verbondenheid en het zoeken naar oplossingen. Minotauro observeert op ironische wijze het leven van drie jongeren die opgesloten zitten in een appartement: we zien ze suffen, lezen, soms een bezoeker ontvangen. Het intieme, narcoleptische portret van een verloren, nutteloze, bijna ontmenselijkte generatie.

"I wanted to see how these women managed to live together under such difficult circumstances. I found a house that was much more peaceful than I had envisioned. Throughout the filming process we were careful to shoot the everyday life and training that gran many of the women went through to find a job. As we tried to capture the essence of the place, our presence altered the way it functioned to a degree that was impossible to assess." N.P.

Minotauro observeert op ironische wijze het leven van drie jongeren die opgesloten zitten in een appartement: we zien ze suffen, lezen, soms een bezoeker ontvangen. Het intieme, narcoleptische portret van een verloren, nutteloze, bijna ontmenselijkte generatie.

"Minotaur takes place in a home of books, of readers, of artists. It’s also a home of soft light, of eternal afternoons, of sleepiness, of dreams. The home is impermeable to the world. Mexico is on fire, but the characters of Minotaur sleep soundly.” N.P.