Ruskin

Robert Beavers
,
UK, IT
,
1975
,
35mm
,
colour
,
45'

Ruskin bezoekt de locaties van (kunstcriticus) John Ruskin’s werk: Londen, de Alpen en bovenal Venetië, waar de aandacht van de camera voor bouwwerken en de interactie tussen architectuur en water een imitatie vormen van de auteur’s beschrijvende analyse van de ‘stenen’ van de stad. Het geluid van omgeslagen pagina’s en het beeld van een boek, Ruskin’s Unto This Last, brengt in herinnerring dat de percepties van de dichter – en in dit geval zijn politieke economie – worden bewaard en herdacht door middel van lezen en schrijven.” (P. Adams Sitney)

The Suppliant

Robert Beavers
,
US
,
2010
,
16mm
,
colour
,
5'

“Gefilmd in februari 2003, toen ik te gast was in het Brooklyn Heights appartement van Jacques Dehornois. Wanneer ik me de impuls voor het filmen voor de geest haal, herinner ik me mijn verlangen om een spirituele kwaliteit te tonen, verbonden met het sensuele in mijn kijk op een klein Grieks beeldje. Ik verkoos om de figuur slechts te onthullen in de weerschijn van de blauwe vroege morgenstond en het oranje zonlicht van de late namiddag. Na het filmen van het beeldje wandelde ik naar de East River en filmde ik verder nabij de Manhattan Bridge en de elektriciteitswerken; dan keerde ik terug naar het appartement en filmde nog een paar details. Ik legde het filmmateriaal opzij terwijl ik Pitcher of Colored Light afwerkte. Ik probeerde tot twee maal toe om verder te werken, maar vond mijn weg niet. Het gros van de montage werd uiteindelijk gedaan in mei 2010; ik maakte verschillende aanpassingen en creëerde de klankband met de dood van deze vriend in gedachten.” (RB)

Pitcher of Colored Light

Robert Beavers
,
US
,
2007
,
16mm
,
colour
,
23'

“… De schaduwen spelen een essentiële rol in de mixtuur van eenzaamheid en vrede die hier heerst. De seizoenen schuiven van de tuin in het huis en projecteren rijke diagonalen in de vroege morgen of late middag. Elke schaduw is een subtiele balans van stilte en beweging; het toont de vitale onstabiliteit van ruimte. Zijn bijzondere kwaliteit opent een doorgang naar het subjectieve; een stem in de film spreekt het geheugen aan. De muren zijn schermen waarlangs ik toetreed tot de bewoonde privacy. We ervaren een plaats door het perspectief van waar we komen en horen een andermans stem door onze eigen akoestiek. Het gevoel van plaats is nooit gescheiden van het moment.” (RB)