Er is een verkeer van beelden, schreef hij, met controleurs die alles beoordelen en bemeten, en die bepalen of en waar die beelden zullen aankomen. Deze controleurs functioneren als grenswacht - Art Cinema langs hier - Commerciële Kunst daar - Auteurscinema rechtdoor - Populaire Film via deze weg - dit Genre en dat Genre - gelieve uw voorkeuren aan te geven. Experimentele Film, kunnen we even in uw bagage kijken a.u.b.?

En toch, ging hij verder, bestaat er ruimte voor verwondering en is er een nood aan een cinema die haar toegewezen niche verlaat. Een cinema waar de spanning tussen een wereld die wordt geïllustreerd en een wereld die wordt belicht ons toelaat even te wonen in die voor ons zo belangrijke droomtoestand. Een cinema die ingaat tegen de orde der dingen en die ons opnieuw die wonderbaarlijke verrassing geeft - de verrassing van het mogelijke.

Een echo van ver weg, en toch zo dichtbij. Deze gedachten werden meer dan twee decennia geleden geformuleerd door Marc Karlin, één van de sleutelfiguren in dit festivalprogramma. Deze filmmaker voelde zich nooit echt thuis temidden van het rouwende koor dat het einde van cinema bezong en maakte de keuze om onvermoeibaar te zoeken naar die cinema van het mogelijke. Dit festival is opgedragen en gewijd aan het werk van verzetshelden zoals Karlin en ontelbare anderen die het pad van de cinematografische ontdekking blijven bewandelen. Ondanks de confrontatie met onzekerheid en verwijzing naar de marge blijven ze dwingende richtlijnen en voorschriften negeren, steeds gedreven door een koppige overtuiging: cinema blijft ons mogelijkheden van leven aanreiken.

Enkele jaren geleden woonde een 6-jarig meisje met haar vader één van de screenings tijdens het festival bij en ze vroeg hem: “Als ik tijdens de film met mijn ogen knipper, verstoor ik dan niet het beeld voor de andere kijkers in de zaal?”. Courtisane hoopt met deze 15de jubileumeditie jong te blijven en een ontmoetingsruimte te creëren waar deze vraag thuis is.