05: Elkin / Harahan / Kuchar / Beckman

30 March, 2017 - 20:00
Sphinx cinema

 

 

SELECTIE 2017

Een dialoog tussen nieuw audiovisueel werk, oudere of herontdekte films en video’s van kunstenaars en filmmakers die zich bewegen door het uitgestrekte terrein van het bewegend beeld.

_______________

Kathryn Elkin (Belfast, 1983) is een kunstenares die werkt met performance, video en tekst. Haar idiosyncratische, zelf-reflexieve en bijwijlen hilarisch absurde videowerken handelen over rollenspel en improvisatie en lijken vaak op vereenvoudigde versies van muziekclips en tv-talkshows. In haar werk vermengt Elkin biografisch geheugen met gedeeld cultureel geheugen (populaire muziek, tv en cinema) om een vergelijking te bieden tussen de manier waarop wij kunst ervaren en de manier waarop het cultureel begrepen wordt. Dit programma, mee samengesteld door Elkin zelf, benadrukt connecties tussen haar werk en dat van figuren zoals George Kuchar en Ericka Beckman. Ook Elkins landgenoot, filmmaker-kunstenaar en sporadisch medewerker Seamus Harahan is vertegenwoordigd in dit programma.

_______________

 

In the presence of Kathryn Elkin.

I’m not a comedian – I’m Lenny Bruce

Kathryn Elkin
,
UK
,
2013
,
6'

Een gedeeltelijke transcriptie van Lenny Bruce’s voorlaatste optreden uit 1966 wordt heropgevoerd door Elkin, met percussie.

Cold Open

Seamus Harahan
,
UK
,
2012
,
video
,
colour
,
12'

“De zes korte sequenties van Cold Open, dat deel uitmaakt van een langere reeks, gaan van het indirecte tot het voyeuristische — het ene moment elegisch, romantisch zelfs, het andere ondoorgrondelijk en sinister. De scènes van dit portmanteau project — en ja, het zijn scènes — dringen een verhaal op of staan minstens op het punt er een te vinden, terwijl ze terzelfdertijd elk rationeel relaas van gebeurtenissen weerleggen en de waarde of het idee zelve van een narratief opzeggen.” (Adam Pugh)

I, An Actress

George Kuchar
,
US
,
1977
,
16mm
,
b&w
,
9'

Als filmleraar aan het San Francisco Art Institute drong George Kuchar erop aan dat elke klas samenwerkte aan een project. I, An Actress toont hem in actie. Studente Barbara Lapsley wou graag een kortfilm om haar acteercarrière te lanceren en de klas ensceneerde een klassieke Hollywood screen test. Tegen de tijd dat de crew klaar was om te filmen, restten er nog maar tien minuten lestijd. In I, An Actress lanceert Lapsley haar monoloog: een boodschap aan haar behaagzuchtige geliefde (gespeeld door een gedrapeerde dummy met een pruik) om zijn “rijke weduwes met hun fonkelende nepdiamanten” op te geven. Aanvankelijk geeft Kuchar naast de camera regieaanwijzingen maar al snel stormt hij toch op scène om te tonen wat hij wil. De studente kan de hysterische performance van haar regisseur niet evenaren maar werkt toch haar screen test af. In de films van Kuchar krijgt iedereen een kans om een ster te zijn.

Why La Bamba

Kathryn Elkin
,
UK
,
2015
,
HD
,
colour
,
17'

In Why La Bamba krijgt de muzikant John McKeown door Elkin dialogen toegestopt uit een interview met Dustin Hoffman uit 1975. De film is een meditatie over rollenspel, performance, improvisatie en talkshows — terugkerende thema’s in Elkins werk. De formele transacties die gebruikelijk zijn binnen de vorm van de talkshow, zoals het vormen van reputaties en invloed, worden herwerkt en geabstraheerd doordat McKeown en Elkin er doorheen het hele verloop grappen over maken. De muziek is McKeowns versie van La Bamba, het nummer dat Hoffman selecteerde voor het radioprogramma Desert Island Discs in 2012. Hij vertelde dat hij het nummer vroeger gebruikte op filmsets om tussen de opnames door rustig te blijven.

We Imitate; We Break Up

Ericka Beckman
,
US
,
1978
,
8mm
,
colour
,
23'

“Beckman begon films te maken midden de jaren zeventig met de destijds nieuwe Super-8 geluidsfilm. Haar eerste films waren noch documentaires noch narratief, maar eerder eigenzinnige constructies die de beperkingen van het kleine filmformaat overwonnen met hun vindingrijke speciale effecten. Deze opmerkelijke vroege werken hebben de vitaliteit van primitieve cartoons en bevatten zowel komisch geweld als droomachtige elementen. (...) In de Super-8 film We Imitate; We Break Up leert een set levensgrote marionettenbenen de filmmaker/protagonist dansen en een soort van voetbalspel spelen om haar vervolgens achterna te zitten wanneer ze wegloopt met de ‘buit’.” (Jim Hoberman)

Dame 2

Kathryn Elkin
,
UK
,
2016
,
HD
,
colour
,
10'

Dame 2 recreëert een interview van Michael Parkinson met Helen Mirren uit 1975, maar uitgeschreven en opgevoerd door Elkin als een muzieknummer. Ze word gesteund door een koor van medewerkers en vrienden. De film verkent de notie van improvisatie en de machtsverhouding binnen het format van de live televisie. Het interview dat ze hier hergebruikt wordt vaak aangehaald als een historisch voorbeeld van seksisme. Het werk ontstond als performance in 2013 en werd herwerkt tot een video voor de tentoonstelling Television in CCA Glasgow in 2016.