13: Mati Diop / Black Audio Film Collective

5 April, 2014 - 22:30
PADDENHOEK

Een dialoog tussen nieuw audiovisueel werk, oudere of herontdekte films en video’s van kunstenaars en filmmakers die zich bewegen door het uitgestrekte terrein van het bewegend beeld.

Mille soleils (A Thousand Suns)

Mati Diop
,
FR, SE
,
2013
,
HD
,
45'

Een hommage aan de Senegalese cinema en een prachtig portret van Magaye Niang die in 1973 de hoofdrol speelde in de Afrikaanse klassieker Touki Bouki van Djibil Diop Mambéty. In Mille soleils bezoekt hij een speciale vertoning van die film over een koppel dat dolgraag vanuit Senegal naar Frankrijk wil emigreren. Uiteindelijk blijft de man achter in zijn thuisland, net als Niang zelf deed. Veertig jaar later is hij nog steeds koeienhouder en zien we hem kribbig en dronken door Dakar lopen. Enkele jongetjes die aanwezig zijn bij de screening van Touki Bouki geloven hem niet als hij zegt dat hij de acteur is die de mannenrol vertolkt. Mille soleils werd gemaakt door regisseur en actrice Mati Diop, een nichtje van filmmaker Djibil Diop Mambéty. Net als Touki Bouki mengt Diops film feit en fantasie: zo ontstaat een passende hommage aan de klassieker die haar oom regisseerde. Het is vooral een gevoelvolle schets van een man die, in zijn eigen woorden, ‘zichzelf verloor’.

- - - Touki Bouki wordt vertoond op zaterdag 5 april 12:30

Twilight City

Black Audio Film Collective / Reece Auguiste
,
UK
,
1989
,
16mm
,
52'

Een filmische exploratie van Londen als een symbolische en gedeelde ruimte, die een beeld geeft van de idealen van welzijn en de hoop op een nieuw begin, in contrast met de harde realiteit die vele aankomende migranten ervaren.

In 1989 was de conservatieve regering in Groot-Brittannië drie jaar verder in een ongeëvenaard programma voor het creëren van welvaart en stedelijke herontwikkeling. Black Audio Film Collective’s derde werk Twilight City kan beschouwd worden als de eerste essay-film die het nieuwe Londen met de Docklands, de City, Limehouse en Isle of Dogs in kaart bracht. Via overgangen tussen archiefmateriaal, een fictie script, een studio interview, een fotografisch tableau en lange travelling shots, wordt Londen verbeeld als een nachtelijke stad van licht en glas, omgrensd door een landschap van dromen.