Artist in focus: Wang Bing
“I think that the most interesting thing to do in films is not to create a story – in any case, I’m not the kind of filmmaker who sets out to create one. I prefer to look at people. If you look at an interesting person for a while, then you will realize that in that person’s life there is a very interesting story. When I meet someone and his or her story really attracts me, then I decide that I would like to make a film about him or her. When I decide that there’s something really beautiful about that person, and that his or her life really touches me, is the moment when I want to film.” — Wang Bing
Wang Bing maakte zijn intrede in de filmgeschiedenis toen hij rond de eeuwwisseling met een kleine gehuurde DV-camera aan boord stapte van een goederentrein en de besneeuwde landschappen van het industriële district van Tiexi in Noordoost-China begon te filmen. Tijdens de daaropvolgende twee jaar documenteerde de gewezen fotografie- en kunststudent het verval van de staatsfabrieken en volgde hij onvermoeibaar de achtergebleven arbeiders in de gangen en terreinen van de fabriekscomplexen. Uit driehonderd uur aan materiaal maakte hij het monumentale West of the Tracks (2002), een driedelig en maar liefst negen uur durend document van China’s transitie van een plan- naar een markteconomie, en de daaruit voortvloeiende verwoesting van de arbeidersklasse die plaats ruimde voor een aanwas van goedkope en precaire arbeid. Sindsdien heeft Wang Bing zich opgewerkt tot chroniqueur van de alledaagse levens van zij die zich in de marges van de samenleving bevinden, te midden van de uitgestrekte en snel veranderende landschappen van het eenentwintigste- eeuwse China. Hij onthult wat al te vaak onzichtbaar blijft onder de schijn van het Chinese ‘groeimirakel’ en de moedwillige opheffing van haar historisch geheugen.
Gedreven door een onophoudelijk verlangen om te filmen en te ontdekken, verkent Wang Bing voortdurend nieuwe plaatsen en situaties, vaak door zich te laten leiden door toevallige ontmoetingen en de verschijning van het onverwachte. Hij verlegde zijn actieterrein van het Tiexi-district naar de Noordwesterse regio’s van China. In de Gobiwoestijn werkte hij meerdere jaren in het geheim aan The Ditch (2010) – zijn voorlopig enige fictiefilm over de overlevingsstrijd in Jiabiangou, één van de werkkampen tijdens Mao Zedongs Anti-rechtse Campagne van 1957 tot 1961. Verder naar het zuidwesten, in de provincie Yunnan, documenteerde hij in Three Sisters (2012) de levens van een gebroken, verarmde boerenfamilie in een klein bergdorp en de patiënten van een afgeleefde psychiatrische instelling in ‘Til Madness Do Us Part (2013). Nadien volgde hij in Ta’ang (2016) families die de aanhoudende burgeroorlog in Myanmar ontvluchten en reisde hij met migrerende textielarbeiders naar de oostelijke stad Huzhou in Bitter Money (2016). Binnen deze interne geografie worden langetermijnprojecten afgewisseld met meer kleinschalige maar niet minder krachtige projecten. Tijdens de productie van The Ditch registreerde Bing in amper één ononderbroken opname He Fengmings ontstellende getuigenis over de vervolgingen die zij en haar familie ondergingen gedurende de Anti-Rechtse Campagne en de Culturele Revolutie. In de loop van het filmen van Three Sisters leerde hij twee tienerjongens kennen wiens dagelijkse ervaring van verveling in een benauwde woonbarak hij documenteerde in enkele statische shots. En tijdens het vastleggen van Huzhou’s stedelijke leefwereld van slapeloze arbeiders en sweatshops, verbleef Wang Bing een week aan de desolate oevers van de Yangtze rivier om er de laatste dagen van Mrs. Fang te filmen.
Van de brutale condities van hedendaagse slavernij tot de schrale sporen van verdwijnende geschiedenissen, van jongeren die hun levensenergie verspillen tot ouderen in het aanschijn van de dood, van ijverigheid tot lijdzaamheid; de opmerkelijke opposities en omkeringen in Wang Bings werk gaan evenwel gepaard met een gemeenschappelijke volharding: een vastberadenheid om uit de grond van uitputting de ultieme morzels van het mogelijke vrij te maken. Eerbiedig navigeert hij zijn camera door de ruimtes die zijn pad kruisen en behoedzaam bewaart hij het evenwicht tussen afstand en nabijheid. Gaandeweg tracht hij geduldig de actualiteit en capaciteit te vatten van zij die overwegend bestempeld worden als mensen die weinig meer lijken te ervaren dan een basaal bestaan. In plaats van hen in te sluiten in een kader dat hun levens zogezegd betaamt, kiest hij ervoor hen tijd en ruimte te geven om te bestaan, en zo te erkennen hoe hun lichamen, stemmen en gebaren ook een verhaal te vertellen hebben.
In collaboration with CIFA (Chinese Independent Film Archive), KASK / School of Arts and Cinematek, with the support of the Department of Chinese Studies, Ghent University.
Special thanks to Zhang Yaxuan and Xu Lin.
On the occasion of this program dedicated to the work of Wang Bing, Courtisane, Sabzian and Cinematek have collected a series of writings and interviews in a small-edition publication.
Wang Bing geeft een workshop aan de studenten van de KASK filmopleiding op vrijdag 30 maart.
CINÉ-SESSION / WORKSHOP
KASK / School of Arts
students only
Wang Bing at CINEMATEK
5 jaar nadat CINEMATEK de integrale retrospectieve bracht van Wang Bings œuvre, presenteren ze in aansluiting op het Courtisane festival zijn laatste vier films in Brussel.
www.cinematek.be
http://www.courtisane.be/nl/section/wang-bing-at-cinematek
Na het festival wordt Mrs. Fang nog vertoond in Kortrijk, Brussel, Aalst, Antwerpen, Leuven en Gent.
http://www.courtisane.be/nl/section/mrs-fang
