Blauw is de chromatische, historische en discursieve filter waardoor een performance van de Afro-Amerikaanse dichter Kain The Poet zich voltrekt. Deze befaamde voorloper van de hiphop in de late jaren zestig brengt zijn “spoken word” terwijl de Belgische drummer Lander Gyselinck improviseert bij zijn woordenvloed. Doorheen de performance worden verschillende museumobjecten — begrafenisbeeldjes, automatons, meetinstrumenten, wereldkaarten, textiel — naast Kains eigen rekwisieten geplaatst. Ze zetten aan tot een bewogen terugblik op ballingschap en thuishoren, slavenroutes en koloniale handel.

“Ye that hath seen me, hath seen Baby Kain and no one cometh to my father except by me. My name is Kain The Poet and I just got here!”

De Amerikaanse dichter, acteur en dramaturg Kain maakte in de late jaren zestig zijn opgang in de New Yorkse scene. Hij wordt wereldwijd gelauwerd vanwege zijn fundamentele bijdrage aan de ontwikkeling van de moderne spoken word cultuur, die aan de basis lag van de hip-hop. Hij was stichtend lid van de Original Last Poets en bracht in 1970 het baanbrekende album The Blue Guerrilla uit dat toonaangevend was voor de muziek die zou volgen. In het begin van de jaren 1980 trok Kain naar Europa waar hij onder andere samenwerkte met percussionist Z’ev en met Electric Barbarian (aan de zijde van o.a. Grazzhoppa en Bart Maris). Talloze artiesten zijn diepgaand beïnvloed door Kain’s uitzonderlijke frasering en radicale teksten, waaronder MF Doom, Dr. Dre en The Prodigy, die zijn stem hebben gesampled op ‘Voodoo People’. Vandaag geeft Kain in verschillende muzikale formaties blijk van zijn onaantastbare eigenheid.

Volgend op de screening van Ultramarine treedt Kain The Poet op met Jeff Hollie op saxofoon en Percy Jones op drums.