Deze film, de eerste langspeelfilm die gefilmd werd binnen de ‘Groene Lijn’ van de bezette gebieden, mengt documentaire en narratieve elementen in zijn portret van twee heel verschillende vrouwen: Farah Hatoum, een vijftigjarige weduwe die in Nazareth woont en Sahar Khalifeh, een gescheiden vrouw die met haar dochter op de door Israël bezette Westoever woont.

“We kunnen de waarheid enkel bereiken wanneer we de logica en de systemen aanklagen die ons veranderen in potentiële beulen en slachtoffers. Op die manier wilde ik een film maken voor – en niet over – de vrouwen van Palestina, en via hen, een film voor Palestina. In Fertile Memory verschijnt Palestina in al zijn facetten - zijn geschiedenis, zijn werkelijkheid, zijn toekomst, zijn tegenstellingen – doorheen de portretten van twee vrouwen, die bijna marginaal zijn in de ogen van de maatschappij: een weduwe en een arbeidersvrouw. Zij worden archetypes van de ervaringen van hun volk. Dit was hoe een onderworpen geschiedenis de helft van haar bevolking verdrukt. Fertile Memory was voor mij de visie van het heden op het verleden voor een betere toekomst. Ik probeerde de echte scènes uit het dagelijks leven richting fictie te drijven door de externe en interne werelden van de vrouwen te verkennen. Ik moest de grenzen tussen realiteit en fictie, tussen document en vertelling opheffen. Is Palestina, in weerwil van zijn werkelijkheid, uiteindelijk niet de essentie van het mythische land?” (Michel Khleifi)