Via een performance voor de camera benader ik het verwerken van het verlies van mijn partner Sandra Lahire als een ritueel. Een rouwtraject dat deze opvoering voor mezelf en de camera / het publiek belichaamt. De film verkent de relatie tussen de hallucinatorische kracht van het geheugen en de geest die is ingebed in fotografie, film en video. (Sarah Pucill)

Een interlichamelijke studie in twee delen, volledig uitgevoerd door twee vrouwen op zoek naar hun eigen mentale structuren, hun eigen poëtica, hun eigen taal. De een filmt de ander. De eigen innerlijke ruimte die Katerina opvoert en die bekeken / gefilmd wordt door Maria. De eigen innerlijke ruimte die Maria opvoert en die bekeken / gefilmd wordt door Katerina. Onderling inwisselbare functies. Een poging om de klassieke dichotomieën subject/object, handelen/copiëren, zien/gezien worden te overstijgen. De camera als een extensie van het lichaam, een oog dat aanraakt. (Maria Klonaris & Katerina Thomadaki, 1976)