A casa, a verdadeira e a seguinte, ainda está por fazer (The house is yet to be built)

Sílvia das Fadas
,
US, AU, PT
,
2018
,
16mm
,
35'

Een reis langs plaatsen die het oppervlak van de wereld tarten. Komen achtereenvolgens aan bod: een droompaleis gebouwd door een postbode na zijn dagelijkse rondes; een rood huis ontworpen door een socialistische agitator; een pacifistische toren opgetrokken tegen de bewegingen van de Geschiedenis in; een exuberante tuin gecultiveerd op een vrouwelijke manier; en een vrolijk kerkhof dat een gemeenschap van gelijken oproept aan de rand van Europa. Om te verzekeren dat we ons geluk beproeven voor zij die in hun eigen tijd ageren. (Sílvia das Fadas)

Featuring texts by Bertolt Brecht (read by Andy Rector), William Morris (read by Thom Andersen), Simone Weil (lido por/read by Evelyn Emile) and Maria Gabriela Llansol. 

A casa, a verdadeira e a seguinte, ainda está por fazer: Out-take

Sílvia das Fadas
,
US, AU, PT
,
2018
,
16mm
,
9'

 

“I have filmed a house in Los Angeles called “El Alisal”, built by Charles Fletcher Lummis between circa 1897 and 1910, with stones from a nearby creek. It was a late decision to take this chapter out of the film, as I thought it contained a different energy and deserved to be a film in itself, perhaps a longer film about its complex master builder.” — Sílvia das Fadas

The Sky Socialist: Environs and Out-takes

Ken Jacobs
,
US
,
2019
,
video
,
47'

“Fall into winter 1964, Urban Renewal forced us to move a few blocks to West of Broadway. Our Sky Socialist ‘set’ is still standing and I’m drawn back to document more. It’s old New York, a lot of history. And then it no longer stands, no more than my first home in the slums of Williamsburg just across the river.” — Ken Jacobs 

Wat bijna verloren was — het hartverscheurende 8mm-materiaal dat Ken Jacobs filmde toen zijn eerste woonbuurt in Manhattan tussen 1963 en ’64 werd gesloopt — is nu te herontdekken in al zijn kleurintensiteit en verbluffende bewegelijkheid dankzij deze digitaal-analoge hybride uit 2019. Ergens in het midden van de film kreeg ik hetzelfde gevoel als toen ik voor het eerst de schilderijen van Cézanne of Vermeer zag, namelijk dat het kunstwerk het kijken zelf verandert  ... Een meesterwerk, niet alleen van de avant-garde film, de stadslandschapsfilm, of het documentaire essay, maar een filmisch meesterwerk zonder meer. (Amy Taubin)