In de zomer van 1982 viel het Israëlische leger Beiroet binnen en maakte van de gelegenheid gebruik om de archieven van het Palestinian Research Center in beslag te nemen. Deze archieven bevatten talloze historische documenten over Palestina, waaronder een uitgebreide collectie foto’s en films. Deze beelden kregen sindsdien een nieuwe naam en indeling volgens de visie van hun nieuwe beheerders, het Israëlische ministerie van defensie. Bij wijze van protest tegen deze daden van onteigening en toe-eigening (een fragment laat het stille geweld van de auteurs zien), biedt A Fidai Film een in dit verlies geworteld tegenverhaal om de sporen van de geplunderde Palestijnse geschiedenis te herstellen. Kamal Aljafari herbekijkt deze beelden, in dit geval gedraaid voor film of televisie, en wijst op hun complexe status en bestaan als politiek object. Er ontvouwt zich een dubbele beweging: het herleven van deze beelden, soms kostbare getuigenissen die de worstelingen van het Palestijnse volk reconstrueren, maar ook het heroverwegen van de impliciete blik van degenen die ze produceerden (het koloniale gebaar). Kamal Aljafari kneedt ze, mishandelt ze soms, om de onderliggende ideologie, de exotiserende blik en de onteigenende gebaren aan het licht te brengen: hij doorstreept de commentaren van de overwinnaars en bezetters, voegt teksten toe, kleurt ze of drukt ze over andere heen, manipuleert, combineert en bewerkt geluid. A Fidai Film is zowel een gebaar van woede en strijd als restitutie van een vertekende of gewiste herinnering, en stelt zich op als een vorm van cinematografische sabotage, een strijdlustige film, zoals de titel aangeeft. (Nicolas Feodoroff—FID)

De bijzondere soundtrack van A Fidai Film is gecomponeerd door geluidskunstenaar Attila Faravelli, met aanvullende muziek van Simon Fisher Turner. Een aanzienlijk deel van de klankband is gebaseerd op een archeologische onttrekking en herbewerking van de geluiden op de gevonden tapes.

English subtitles