Inside the Distance

2 April, 2017 - 20:30
Sphinx cinema

 

Closing Night 

reserveren noodzakelijk voor deze vertoning
julie@courtisane.be

_______________

SELECTIE 2017

Een dialoog tussen nieuw audiovisueel werk, oudere of herontdekte films en video’s van kunstenaars en filmmakers die zich bewegen door het uitgestrekte terrein van het bewegend beeld.

_______________

 

In the presence of Elias Grootaers.

Inside the Distance

Elias Grootaers
,
BE
,
2017
,
DCP
,
101'

In de bokssport verwijst ‘the distance’ naar de vastgelegde lengte van een kamp waarbinnen de bokser zich probeert staande te houden. In deze tijdspanne, een tijdelijke tussenruimte, schat de bokser voortdurend het bereik van de slagen in en meet hij de tijd, terwijl hij positie zoekt om terrein te winnen en de klappen te verzachten. De Armeense bokscoach Giorgi Shakhsuvarian wijdde zijn leven aan deze dans van positie en timing binnen de ring. Sinds hij de Georgische stad Tbilisi verruilde voor België, leerde hij een jonge bokser, die hij voorbereidt om Europees kampioen te worden, zijn vaardigheden aan. De dialoog met tijd en afstand zet zich echter ook buiten de ring voort, in de ervaring als migrant, in het schommelen tussen daar en hier, tussen toen en nu, tussen een verloren en een opnieuw verworven thuis. “Zal mijn hart groot genoeg zijn om de afstand te overbruggen?” horen we hem vragen terwijl hij de wereldkaart afmeet met zijn vuist, zich voorbereidend op een terugkeer naar zijn thuisstad na dertien jaar afwezigheid. Het is dit gevoel van ontheemding, van een nooit volledig thuishoren, dat weerklinkt in Elias Grootaers’ Inside the Distance. Ruimtes verstrooien en vermenigvuldigen zich in patronen van lijnen en punten, zonder nog centrum van rand te kunnen onderscheiden. Menselijke figuren lossen op in een spel van schaduwen en silhouetten, waar ze aarzelen tussen werkelijke aanwezigheid en virtuele afwezigheid. Alsof het spel van kadreren en maskeren, van fragmenteren en vermenigvuldigen, een aanhoudende toestand evoceert waarin lichamen nooit echt ‘thuis’ zijn. Misschien stemt deze verkenning van filmische ruimtes waar identiteit en temporaliteit onzeker worden uiteindelijk overeen met de ervaring die een vriend van Giorgi omschrijft als “drijven door het leven”: een poëtica van verschuivingen.