Apicula Enigma, het mysterie van de honingbij, werd in de Koshuta bergen van Zuid-Karinthië in Oostenrijk gefilmd. Hugonnier toont hoe natuurbeelden geselecteerd, geënsceneerd en omgevormd worden en positioneert zich tegen de conventies die het beeld en het discours van wildlife film documentaires compromitteren. Zoals in sommige van Hugonniers’ eerdere filmprojecten, maakt het werkproces deel uit van het verhaal en de inhoud van het kunstwerk.

Een stille film geschoten op korrelige, zwart- wit 16mm verkent een Spirituele gemeenschap in Palmelo, Brazilië, een stad van 2000 inwoners, waarvan de helft psychische mediums zijn die in contact staan met een andere wereld. Samen beoefenen ze de praktijk van ‘de magnetische keten’, het samenvoegen van de handen om verschillende soorten ziekten, met inbegrip van geestesziektes, te behandelen. Als uitgangspunt gebruiken Guimarães en Akhøj een plan dat door een uiterst gevoelige spiritueel getekend werd en twintig astrale steden in kaart brengt die boven het braziliaanse grondgebied zweven.

Camille Henrot gaat de uitdaging aan om het scheppingsverhaal te vertellen in een lang gedicht. In de stijl van spoken word, mengt ze wetenschappelijke geschiedenis met kosmogonische mythes die behoren tot religieuze, hermetische en mondelinge tradities, tot een vreugdevol syncretisme. Grosse Fatigue komt voort uit de beurs die de kunstenaar genoot aan het Smithsonian instituut en bevat opnames die de verborgen schatten onthullen uit de prestigieuze collecties van die instelling. Door het toevoegen van internetbeelden en op diverse locaties gefilmde scènes die als pop-ups aan het oppervlak van het scherm verschijnen, vervat ze zo perfect onze hedendaagse rusteloze dorst naar kennis.