“… De schaduwen spelen een essentiële rol in de mixtuur van eenzaamheid en vrede die hier heerst. De seizoenen schuiven van de tuin in het huis en projecteren rijke diagonalen in de vroege morgen of late middag. Elke schaduw is een subtiele balans van stilte en beweging; het toont de vitale onstabiliteit van ruimte. Zijn bijzondere kwaliteit opent een doorgang naar het subjectieve; een stem in de film spreekt het geheugen aan. De muren zijn schermen waarlangs ik toetreed tot de bewoonde privacy. We ervaren een plaats door het perspectief vanwaar we komen en horen een andermans stem door onze eigen akoestiek. Het gevoel van plaats is nooit gescheiden van het moment.” (RB)

“Rust in de late namiddag en een stille figuur zittend op een bank; de oude fabrieken en machines, magazijnen en spoorlijnen zijn deel van een Griekenland dat verdwijnt.” (RB)

Robert Beavers filmt zijn kamer in Zürich en de directe omgeving ervan tijdens de montage van zijn voorgaande film The Suppliant. De seizoenen passeren en hij observeert met veel tederheid en warmte het oudere echtpaar waarbij hij te gast is. Terwijl de man (een muzikant) cello speelt verzorgt zijn vrouw de tuin. De drie personages delen een ruimte, maar nooit op hetzelfde moment, en een grote toewijding aan hun respectievelijke activiteiten: muziek, tuinieren, een film maken. Een prachtige viering van licht en kleur en een intieme ode aan het bestaan.

“Gefilmd in februari 2003, toen ik te gast was in het Brooklyn Heights appartement van Jacques Dehornois. Wanneer ik me de impuls voor het filmen voor de geest haal, herinner ik me mijn verlangen om een spirituele kwaliteit te tonen, verbonden met het sensuele in mijn kijk op een klein Grieks beeldje. Ik verkoos om de figuur slechts te onthullen in de weerschijn van de blauwe vroege morgenstond en het oranje zonlicht van de late namiddag. Na het filmen van het beeldje wandelde ik naar de East River en filmde ik verder nabij de Manhattan Bridge en de elektriciteitswerken; dan keerde ik terug naar het appartement en filmde nog een paar details. Ik legde het filmmateriaal opzij terwijl ik Pitcher of Colored Light afwerkte. Ik probeerde tot twee maal toe om verder te werken, maar vond mijn weg niet. Het gros van de montage werd uiteindelijk gedaan in mei 2010; ik maakte verschillende aanpassingen en creëerde de klankband met de dood van een vriend in gedachten.” (RB)

““Der Klang, die Welt…” is gefilmd op dezelfde plaats als Listening to the Space in My Room, maar nu horen we Dieter Staehelin spreken over het belang van muziek in zijn leven, en we vergezellen hem en Cécile Staehelin bij het spelen van een Arabesque van Bohuslav Martinů. Terwijl ze spelen draaide ik de lens op sommige momenten naar wit, een open diafragma.” (RB)