Azoulay / Loevy / Gal

18 December, 2014 - 20:00
Galeries, Brussel
talk+screening

In aanwezigheid van Ariella Azoulay.

Deze Dissent! sessie neemt een reeks films die door Ariella Azoulay werd samengesteld als uitgangspunt. Ze handelen over de impact van de gebeurtenissen uit 1948 op de levens van de Palestijnse en Joodse bevolking. Ze documenteren iets dat voorbij het lijden van de slachtoffers en de glorie van de overwinnaars gaat. De films laten ons getuige zijn van verschillende Joods-Palestijnse samenlevingsvormen waaraan 1948 een einde maakte. Deze programma's worden getoond op 15 en 18 december en vormen een onderdeel van een grotere reeks (1948 – Once Upon a Palestine) die Azoulay cureerde voor het Middle East Studies programma aan Brown University

In samenwerking met KU Leuven / Leuven University Press, Galeries & Aleppo.

 

DISSENT! is een initiatief van Argos, Auguste Orts en Courtisane, in de context van het research project “Figures of Dissent” (KASK/Hogent), met de steun van VG.

 

Op 17 december geven Aïm Deüelle Lüski en Arielle Azoulay om 17u een boekpresentatie van Aïm Deüelle Lüski and Horizontal Photography in het Hollands College, Leuven en om 20u diezelfde dag geeft Azoulay een lezing in STUK kunstencentum, Leuven.

Khirbat’ Khize

Ram Loevy
,
IL
,
1978
,
video
,
48'

Khirbat Khize is een TV drama geregisseerd door Ram Loevy in 1978 en gebaseerd op de gelijknamige roman van S. Yizhar uit 1949. Het boek behandelt de uitwijzing van Palestijnen door Israëlische soldaten. Eén van die soldaten stelt herhaaldelijk vragen bij hun daden. Deze bijna ceremoniële herhaling, die de film nog meer expliciet maakt, kan gelezen worden als een overgangsritueel waarmee de Joodse bevolking in Palestina het land overmeestert. Sinds 1960 is de roman opgenomen in curricula in Israëlische scholen. Toen de film in 1978 zou uitgezonden worden werd hij verbannen door de Minister van Onderwijs en Cultuur. Medewerkers van de televisiezender zorgden ervoor dat de schermen van de eventuele televisiekijkers gedurende 50 minuten (de duur van de film) zwart bleven.

al-Midya

Dani Gal
,
IL
,
2014
,
video
,
colour
,
26'

al-Midya werd in de jaren '70 gekozen als de locatie voor de opnames van Khirbat Khize. De bewoners zagen deze film nooit tot Dani Gal de plaats bezocht en er de film vertoonde. Gal documenteert in deze naar het dorp vernoemde video de ontmoeting van de huidige bewoners met de beelden en de wijze waarop ze de groep acteurs ervaarden die verkleed als Israëlische soldaten de uitwijzing van 1948 naspeelden. Door het ontbreken van Arabische ondertitels zorgt één van de lokale bewoners voor een simultane vertaling. De woorden van de soldaten die de Palestijnen ontmenselijken, die hier nu in het Arabisch herhaald worden door een Palestijn, zorgen voor merkwaardige momenten van vervreemding.

Gesprek met Ariella Azoulay

I was born in the early 1960’s, and for years took for granted the existence of the state of Israel. My political consciousness was formed by the 1967 occupation, the injustices it led to and the urgent need to reflect on them. As a young leftist, I was raised to believe that 1948 was a distant disaster, irreversible and less acute than the endless injustices that resulted from the 1967 occupation. Years of research on citizenship and photography made it clear that the occupation was part of the Israeli political regime, and that reconstructing its schema should start in 1948.  (Ariella Azoulay)

Is it possible to break the deadlock of the present and imagine a different future through a revisiting of the past? The theoretical and curatorial work of Ariella Azoulay is grounded in an exploration of this possibility: using the events that occurred between 1947 and 1950 as a prism, she proposes a civil perspective on the history of the Israel-Palestine conflict, one that turns away from the framework imposed by the paradigm of an unavoidable and irreversible national conflict. It is a perspective that encompasses all the inhabitants of the territory, both Jews and Arabs, which allows to reconstruct the collision between them as a product of the war. The violence inflicted on the Palestinians positioned them as the enemy of the very people with whom they had previously shared their lives, which gave way to two distinct narratives – one culminating in the creation of the state of Israel, the other situating the nakba as the constitutive event of Palestinian identity – both of which are oblivious to the origins of this division. In order to reconstruct this past, Azoulay has created an archive of photographs that have been preserved by the same regime that has previously made great efforts to erase its traces, setting limits on what can be seen and what makes sense. But an image is always more and less than itself: it can not be reduced to the intention that has produced it, nor to the meanings that it supposedly reveals or conceals. The work of Azoulay consists of undoing the dominant connection between these images that speak and the discourse that keeps them silent, by making them speak in another way, linking them with eyewitness accounts, diaries, memoirs, minutes and memoranda. In proposing to think in civil terms about a place steeped in hopelessness, she tries to open up a new horizon of civil living for both citizens and those denied citizenship, as inevitable partners in a reality they are invited to imagine anew.