Selectie 9 - DAPHNÉ HÉRÉTAKIS / ANTOINETTE ZWIRCHMAYR / MARTHE PETERS
In the presence of Marthe Peters
Courtisane is een platform voor film en audiovisuele kunsten. In de vorm van een jaarlijks festival, filmvertoningen, gesprekken en publicaties onderzoeken we de relaties tussen beeld en wereld, esthetiek en politiek, experiment en engagement.
Courtisane is a platform for film and audiovisual arts. Through a yearly festival, film screenings, talks and publications, we research the relations between image and world, aesthetics and politics, experiment and engagement.
In the presence of Marthe Peters
Athene, 2014. Een filmdagboek van gesmoorde verlangens en vervlogen hoop, dat tegen de stadsmuren bonkt. Het dagelijks leven in een land in crisis, individuele kwesties die de politiek ter verantwoording roepen. Is het nog mogelijk om de eenvoudigste vragen te stellen?
Terwijl Daphné Hérétakis voorleest uit een dagboek, gevangen tussen sentimentele tegenslagen en sprongen voorwaarts, wordt impliciet een portret geschetst van het hedendaagse Griekenland op zoek naar betekenis. Terwijl de jeugd zichzelf ouder ziet worden, blijven vragen onbeantwoord en het verlangen naar vrijheid gaat hand in hand met ledigheid in een land vol herinneringen aan een luisterrijk verleden. Een resoluut moderne en poëtische film die op zoek gaat naar de waarheid.
In Zwirchmayrs korte film Venus Delta ontvouwt zich in alle rust een aaneenschakeling van droomachtige scènes. De beelden van een ongerepte bergbron in een bovenaards landschap van gelaagde rotsformaties ademen een zonderlinge sfeer van vrouwelijkheid. Ronde, gouden objecten van onbekende oorsprong liggen her en der verspreid. Ze lijken verbonden met of afkomstig van een nagenoeg roerloze vrouw van wie het gezicht schuilgaat achter een overvloedige, haast bedreigend volle haarbos. Het lichaam, alleen fragmentarisch en vanuit vreemde hoeken in beeld gebracht, blijft steevast anoniem. Van deze weelderig vormgegeven quasi-stillevens gaat een surreëel effect uit dat de nauwelijks merkbare spanning tussen de menselijke gedaante en de natuur, lichaam en object, en mannelijke en vrouwelijke krachten tot in de subtielste details beklemtoont. (Julia Dossi)
“Vandaag word ik in het ziekenhuis onthaald als medisch wonder. Het voelt ondankbaar om te zeggen dat ik eigenlijk niet zoveel zin heb om te leven tegen dokters die alles op alles hebben gezet om me te redden. Ik ben genezen, maar niet zonder fysiek en mentaal beschadigd te worden door de behandelingen. Door de lens van mijn vaders handycam kijk ik terug naar een periode waarvan ik me niks meer kan herinneren. Twintig jaar na het overleven van kinderkanker, op zoek naar sporen van ziekte tussen littekens en verlangens.“