Selection 14: Djouhra Abouda & Alain Bonnamy

3 April, 2022 - 18:00
Paddenhoek

 

Het recent herontdekte en gerestaureerde Ali au pays des merveilles is een radicaal politiek werk over de werkomstandigheden van naar Frankrijk geëmigreerde arbeiders in de jaren 1970. Deze opmerkelijke film van Djouhra Abouda en Alain Bonnamy, die een formele en esthetische kracht verbindt met een militante boodschap, is een schreeuw tegen uitbuiting en racisme die zonder toegevingen met de vinger wijst naar de Franse staat, de media, het kapitalisme en kolonisatie.

Abouda en Bonnamy hadden tijdens hun studies aan het filmdepartement van het Centre Universitaire in Vincennes (opgericht na mei 1968) reeds twee korte experimentele films gerealiseerd: Algérie couleurs (1972) en Cinécité (1974). Met Ali au pays des merveilles wilden ze het “ghetto van de experimentele cinema” verlaten en politieke en sociale problemen aankaarten. “Als Algerijnse wou ik graag op het gebied van de cinematografie werken omdat ik zeker niet de Franse cinema wou kopiëren,” stelde Abouda. Ver verwijderd van een contemplatie over of een representatie van ellende en armoede, laat deze poging tot een “andere cinema” de opkomst toe van een esthetische en politieke kracht die terzelfdertijd aanklaagt en bevrijdt. Na deze film verlieten Abouda en Bonnamy de weg van de cinema en kozen voor andere uitdrukkings- en kunstvormen. Djouhra Abouda is vandaag gekend onder de naam Djura en als oprichter van de Kabylische en feministische muziekgroep Djurdjura. Alain Bonnamy is architect en fotograaf. In 1986 realiseerde hij nog de film Le Caire, la Cité des morts op basis van foto’s van begraafplaatsen in Caïro.

 

In the presence of Djouhra Abouda

4K restaurations in 2021 by Image Retrouvée based on original negatives and a 16mm copy, led by the Talitha association in collaboration with Abouda et Bonnamy.

Algérie couleurs

Djouhra Abouda, Alain Bonnamy
,
FR
,
1972
,
HD
,
16'

De eerste twee films van Abouda en Bonnamy weigerden een verhaallijn te produceren en waren ontwikkeld volgens het principe van een ware kruisbestuiving van culturen, bezield door de wederzijdse fascinatie voor de ander. Het zijn echte daden van liefde, die werden geconcipieerd als caleidoscopische assemblages op basis van een muzikaal paradigma. In Algérie couleurs worden de kleur en het licht van de Maghreb, van zijn straten en huizen, gevat in een ritmische constructie, in de trant van een levendige toccata. Abouda en Bonnamy leggen echter bovenop de visuele dynamiek een “collage”, een soundtrack die in hoge mate bijdraagt tot de zintuiglijke overvloed van deze films, waar een quasi-permanente heen-en-weer tussen Oosterse en Westerse muzikale klanken zich metaforisch manifesteert. De ongebreidelde saxofoon van Albert Ayler telescopeert de betoverende stem van Om Kalsoum in Cinécité, een film die geheel gewijd is aan Parijs, de kosmopolitische en multiculturele stad van hun eigen geschiedenis. (J.M Bouhours, 1997)

Cinécité

Djouhra Abouda, Alain Bonnamy
,
FR
,
1974
,
HD
,
15'

Ali au pays des merveilles

Djouhra Abouda, Alain Bonnamy
,
FR
,
1976
,
HD
,
59'

Een film over tijd en slijtage, over de bespotting en melancholie van de geschiedenis. De auteurs tonen het politieke verband aan tussen kolonisatie en emigratie. Het is geen militante film. Het is iets anders: een blik die zich afwendt van het leven van alledag en de ellende, en aan de uitbuiting waarvan de migrerende werknemers het slachtoffer zijn een dimensie van fantasie teruggeeft. De gegeven en uitgeknipte werkelijkheid is nog sterker, verrassender dan de fictie — zij is ook gewelddadiger dan het politieke discours. Voor Djouhra “is het, als de film tot een politiek discours moet worden gereduceerd, beter om pamfletten te verspreiden.” (Tahar Ben, 1977)