De Duits-Filipijnse filmmaker Ina Luchsperger construeert een scherp en beklijvend familieportret met als centraal figuur een tiener die opgroeit in het rurale Beieren, de regio die vaak wordt aangeduid als de economische motor van Duitsland. Deze 13-jarige jongen leeft op een oude boerderij, samen met zijn grootmoeder en omringd door haar vele katten. Zijn vader komt regelmatig op bezoek en is bijzonder toegewijd aan de opvoeding van zijn zoon en het delen van zijn wereldbeeld.

Vlakbij het huis ligt een snelweg die de regio verbindt met Oost-Europa en verder. De film observeert voorzichtig het opgroeien van de jongen en zijn gestage betovering door politieke retoriek. Als de herinneringen aan het verleden vervagen, wordt zijn adolescente leven steeds vaker bezocht door de geesten van de Duitse geschiedenis. De film beweegt zich doorheen de vervlechting van heden en verleden en de connectie tussen het persoonlijke en het politieke. Hoe de geschiedenis geleidelijk binnendringt in onze dagelijkse levens en zich laat voelen in woorden en gebaren, zelfs als men ervoor kiest zich terug te trekken in een eigen universum, een eigen mythologie.

German spoken, English subtitles

Een dag die ook een leven kan zijn. Een jonge man die ook een oudere vrouw kan zijn. Een nachtmerrie die ook een droom kan zijn. In Tunesië terwijl het ook elders kan zijn: op de grens tussen de noodzaak en de angst om te filmen, de noodzaak en de angst voor de revolutie, is This day won’t last een samenwerking op afstand. Zo wordt dit zelfportret een groepsportret. Clandestien maar recht uit het hart: een eind dat ook een nieuw begin kan zijn.

Sinds 2017 is Mouaad el Salem regisseur, producent, monteur, camerapersoon, klankpersoon, activist en hoofdpersonages van deze debuutfilm. Mouaad leeft en droomt in Tunesië en Europa.