Women’s Camera werd gemaakt door vijf studenten aan de destijds recent opgerichte DFFB (Deutsche Film- und Fernsehakademie Berlin) en is eigenlijk een instructiefilm over het gebruik van een Arriflex 16BL-camera. Deppe en Oppermann zeggen: “Uit ervaring hebben we ondervonden dat als er meer mannelijke dan vrouwelijke studenten zijn (bijvoorbeeld tijdens een basiscursus) de vrouwelijke studenten klein worden gehouden. Daarom hebben we als vrouwelijke DFFB-studenten besloten om onze belangen te verenigen en onze eigen basiscursusgroep te vormen.” Door stereotiep vrouwenwerk te filmen levert de groep feministische kritiek en biedt tegelijkertijd praktische tips voor toekomstige filmmakers. De film werd vervolgens in de opleiding aan volgende generaties studenten getoond.

Het debuut van Ingemo Engström was een afstudeerfilm aan de Hochschule für Fernsehen und Film in München, waar ze sinds 1967 studeerde. In de film maakt een pas gescheiden arts een roadtrip naar haar vriendinnen, met haar zwijgende minnaar achter het stuur. De film is opgebouwd rond gesprekken over levensomstandigheden en overpeinzingen over de ideale liefde. Documentairemaker Katrin Seybold praat over de politiek van relaties; acteur Edda Köchl bespreekt collectief wonen en de Marxistische opvoeder Illona Schult heeft het over kinderen opvoeden in een commune.

“A film about women’s utopias of love. What it shows is how a woman experiences a sense of déjà-vu when she is at the end of a fifixed relationship and the start of a utopian one. Encounters with other women are also shown, who reflflect on their own relationships and on other possible forms of being together. Their testimonies remain authentic even when placed in a context that draws on staging.” (Ingemo Engström)