“Dresden Dynamo is gemaakt zonder camera of geluidsopnames. Het beeld is gedrukt op de geluidsstrook van de film; de projector leest het geluid en geeft gehoor aan de veranderende lichtintervallen. In die zin is Dresden Dynamo een compositie in noise, een vorm van visuele notatie. De film maakt een materiële connectie tussen zien en horen en laat geen ruimte voor een kunstmatig ingrijpen tussen het geluid en het beeld. Wat je hoort is wat je ziet en wat je ziet is wat je hoort. De ene symbolische orde creëert de andere. The film is the score is the sound.” (Lis Rhodes)

“Hang on a Minute, een reeks van 13 films van één minuut, is gemaakt met Jo Davis voor Channel 4 om tussen programma’s in te tonen. De bedoeling was ze samen met de reclameboodschappen te tonen, maar slechts zes films werden uiteindelijk uitgezonden. Later vernamen we dat ze tegengehouden waren door de juridische dienst van de zender.” (Lis Rhodes)

Als deel van een onderzoek naar de staat van de drinkwatervoorraden, bezochten Lis Rhodes en Mary Pat Leece in 1985 West Virginia waar de mijnbouw de waterbronnen had vervuild. In kolenstad Raleigh ontmoetten ze Pope Barford die het naast de vernietigende effecten van deze industrie had over een ander belangrijk probleem, dat van de arbeidsmigranten. “Ik vraag me af waarom er slavernij is. Waarom worden mensen vastgehouden tegen hun wil? Zonder de illegalen en de migranten zou hun systeem ineenstorten. Zoals de meeste systemen heeft het een rationele verklaring voor zijn bestaan. Ze hebben die goedkope arbeid nodig. Je moet een reservoir van stille goedkope werkkrachten heb- ben. Een dertigtal jaar geleden waren de boerderijen niet zo groot. De boeren waren wit. Ze waren gewapend.” Er werd een minimum aan foto’s genomen om de migranten niet nog meer in gevaar te brengen.

Een fresco samengesteld uit drie eerdere films: A Cold Draft (1988), In the Kettle (2010-12) en Whitehall (2012). In de 24 jaar die tussen de films zit, heeft onrechtvaardigheid de ongelijkheidskloof vergroot. Het fresco zou niet echt bestaan zonder de figuren in Whitehall die weerstand willen bieden aan de privatisering van het publieke. De publieke middelen zijn weggenomen en verkocht; schoolgelden werden opgelegd en de toelage om werk te combineren met het afmaken van de school werd afgeschaft in Engeland. Het verzet tegen onrechtvaardigheid vond in 2011 in veel landen weerklank met opstanden tegen de gewelddadige austeriteitspolitiek die geëist wordt door de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds.