“A major source of inspiration for the film was Maya’s questions about the world, starting with questions to do with her perceptions of the physical world, and as she got older, questions more to do with social behaviour. These ‘innocent’ questions (apart from being almost impossible to answer) seemed to me to be of a philosophical order that challenged long-established ‘truths’ about the world. They made it clear to me that ‘knowledge’ which is hidden and acquired, supplants raw perception in many areas of our understanding (we learn to ‘see’ the table as square, not trapezoid).” — Guy Sherwin

Sherwin maakte deze film als reactie op zijn dochter’s ontdekking van taal, terwijl ze leerde spreken en schrijven, en is deels geïnspireerd op het boek La représentation du monde chez l’enfant (1929) van kinderpsycholoog Jean Piaget. 

A Tongue Called Mother verbeeldt de relatie tussen taal, gebaren en verwantschappen. De film capteert langzaam de acties en woorden van drie generaties vrouwen uit eenzelfde familie en kinderen die leren lezen, mediterend over woorden die via het lichaam worden aangeleerd en vergeten.

The Script ontstond vanuit Akram Zaatari’s research naar online content verbonden met de Arabische wereld. Terwijl hij YouTube doorzocht aan de hand van relatief neutrale zoektermen als ‘vader en zoon’ ontdekte hij meerdere videos met biddende vaders. Hoewel ze door verschillende personen en in verschillende regio’s zijn opgenomen, observeerde Zaatari enkele sprekende gelijkenissen in de beelden van mannen die hun plicht van salah — het ritueel van vijf dagelijkse gebeden bij praktiserende moslims — uitoefenen in een huiselijke omgeving. Omdat een gebed beter niet wordt onderbroken, bidden de vaders verder ondanks de ondeugende pogingen van hun kinderen om ze af te leiden. In The Script presenteert Zaatari een re-enactment van deze ontroerende momenten en brengt hij hulde aan het dubbele engagement van geloof en vaderschap.