Er wordt vaak gezegd dat wie zich in een glazen huis bevindt, geen stenen moet gooien. Het doet ons eraan denken dat bevoorrechte ruimtes, vaak snel geneigd om kritiek te uiten, in plaats daarvan zelfbewustzijn moeten cultiveren en wonden moeten omzetten in momenten van reflectie en verandering. Zoals Donna Haraway wijselijk opmerkt: “Het maakt uit welke ideeën we gebruiken om andere ideeën (mee) te denken.” Mijn lopende onderzoek aan KASK, Glass-House & Soft Stones, stelt voor om niet alleen over natuur na te denken, maar om er mee te denken. In deze context stel ik een reeks ervaringsgerichte leeractiviteiten voor die gericht zijn op de verzorging van appelbomen op de Bijlokesite. Hier zullen deelnemers, die ik met opzet wetenschappers noem in de brede zin van iedereen die betrokken is bij het leerproces, uitgenodigd worden om te oefenen met enten en snoeien.

Voor het Courtisane festival putten we in onze gezamenlijke praktijk uit de traditionele Catalaanse praktijk van parany, waarbij bomen in kegelvorm werden gesnoeid om vogels te vangen. In deze herinterpretatie raken we verstrikt, worden we gedwongen om te vertragen en ons af te stemmen op de luisterende aanwezigheid van de boom terwijl zijn sap stroomt. Een uitnodiging om na te denken over onze intenties als beoefenaars en om onze band met Bijloke’s levende archief te verdiepen met een essentie van zijn vruchten die op onze tong blijft hangen. (Laura Palau Barreda)

Voor deze wandeling / workshop is reservatie nodig.