In Modern Nature, een van zijn dagboeken geschreven tussen 1989 en 1990, gaat Derek Jarmans vertelling over het proces van het onderhouden van zijn tuin voorbij aan de romantische voorliefde voor de ongereptheid van de natuur en richt zich in plaats daarvan op het overleven van kruiden en bloemen op een plek waar ze niet zouden moeten gedijen. De allegorie is hier voelbaar, want net zoals viooltjes en narcissen en klaprozen bloeien tussen de stenen in de schaduw van de kerncentrale die over zijn cottage uitkijkt, zo tonen ook Jarman en de gemarginaliseerde gemeenschappen die hij in zijn werk oproept hun strijdlust en veerkracht tegenover de persoonlijke, culturele en sociale crisis van het door Thatcher geleide Groot-Brittannië. In het licht van het werk van Jarman kan de zorg voor de natuur worden gezien als een urgente activiteit die ons dwingt te bezinnen over de relaties tussen tijd en gemeenschap, menselijk en anders-dan-menselijk leven, en ons uitnodigt na te denken over de mogelijkheden van wereldmaken in tijden van crisis.

De nalatenschap van Derek Jarman, in het bijzonder zijn tuin in Prospect Cottage, biedt ons verschillende aanknopingspunten om in te gaan op kwesties van intersoortelijke relationaliteit en affectieve ecologie. Dit programma brengt een grote verscheidenheid aan filmische benaderingen samen die een respons proberen te bieden op deze vragen en die inspireren tot een ecopolitiek die de nadruk legt op plezier, spel of improvisatie binnen en tussen soorten. Een reeks films die zich inlaten met praktijken van tuinieren, cultiveren, rewilden of foerageren, terwijl ze de dominante politiek van extractie en extinctie, geassocieerd met de imperatieven van continue groei en expansie, uitdagen. Films die avontuurlijke, met elkaar verwikkelde geschiedenissen oproepen die we ons moeten voorstellen om opnieuw van en met de wereld te worden — om werelden te zaaien voorbij verdrukkende begrenzingen en verdelingen. Zoals Jarman in zijn dagboek schreef: “Er zijn geen muren of hekken. De grenzen van mijn tuin zijn de horizon.”

to whom it may concern
in the dead stones of a planet
no longer remembered as earth
may he decipher this opaque hieroglyph
perform an archaeology of soul
on these precious fragments
all that remains of our vanished days
here — at the sea’s edge
I have planted a stony garden
dragon tooth dolmen spring up
to defend the porch
steadfast warriors
Derek Jarman, 13 February 1989

Met de steun van de Franse Ambassade in België en het Institut français. In het kader van EXTRA, een programma dat Franse hedendaagse creatie in België ondersteunt.

Thanks to all the filmmakers and distributors, Teresa Castro, Ricardo Matos Cabo, Nicolas Feodoroff, Kristofer Woods